تنبور جزو سازهای زهی است و با ضربه انگشتان نواخته میشود. این ساز در گذر زمان ، در نواحی مختلف، نام‌ها و شکل‌های گوناگونی ، مانند تنبور قوچانی ، شروانی ، بغدادی ، تیسفونی و انواع دو تار ، چگور و قپوز پیدا کرده است. نواختن این ساز هنوز با شکل‌های مشابه در اکثر مناطق ایران رایج میباشد. تنبور بابا حیدری یک ساز خوش دست با صدادهی بسیار مناسب است و با چوب مرغوب نیز ساخته شده و دارای ساختی با کیفیت و با دوامی میباشد. این ساز مناسب برای افراد نیمه حرفه ای و حرفه ای میباشد.
دیگر تنبور ها و ساز های سنتی اصیل ایرانی را در این بخش دیدن فرمایید.
تنبور از نظر شکل ظاهری دو نوع است ؛ تنبوری که دارای کاسه یک تکه است و تنبور چمنی یا همان ترکه ای که کاسه آن از تکه‌های چوب درست شده است. مزیتی که تنبور ترکه ای برنوع اول دارد این است که هم ساخت آن راحت تر و هم تعمیر آن آسان تر صورت میگیرد.
تنبور دارای دسته‌ای بلند و کاسه‌ای گلابی شکل بوده و معمولاً از چوب توت ساخته میشود. کاسه آن به دو صورت یک تکه که از قدیم رایج بوده و چند تکه ای یا ترکه ای است ، که در دهه‌های اخیر با تقلید از کاسه سه تار ساخته شده‌است. این ساز شامل قسمت های مختلف از جمله ، دسته ، کاسه ، سیم ها ، سیم گیر ، دستان ، گوشی ها ، صفحه ، خرک و شیطانک میباشد.
ویژگی های تنبور بابا حیدری
- کاسه این ساز از چوب درخت آزاد ساخته شده است. درخت آزاد درختی کمیاب است که در مناطق شمالی کشور به صورت پراکنده میروید و درحدود یک درصد تعداد و حجم درختان منطقه را دربرمی‌گیرد. چوب این درخت ، قهوه‌ای مایل به نارنجی ، نیمه سنگین ، نیمه‌سخت و با دوام است.
- جنس دسته ساز ازچوب گردو میباشد. این چوب برای ساخت دسته سازها بسیار پرکاربرد است چرا که موجب جلوگیری از تاب برداشتن دسته به مرور زمان ، در اثر نواختن زیاد میشود.
