درباره ساز ویولن

ساز ویولن نخستین بار برای نواختن موسیقی کلاسیک استفاده می‌شده است. منشاء این ساز مربوط به قرن 9 میلادی در اروپا می‌باشد. بسیاری معتقدند که الگوی اولیه برخی از سازهای زهی مانند ویولن، ساز رباب است. ویولن با تمام موسیقی‌ها سازگاری دارد، چراکه ویولن شامل تمام فواصل کروماتیک غربی و فواصل کروماتیک مخصوص موسیقی ایرانی و موسیقی‌های دیگر است. سازهای مشابه و هم خانواده ویولن شامل: ویولا (viola) و ویولن سل (cello) است. ساز ویولن (violin) در واقع کوچک‌ترین عضو خانواده ویولن و سازهای زهی-آرشه ای است. کوک این ساز به ترتیب از زیرترین سیم تا بم‌ترین سیم با نت‌های، می E (سیم اول)، لا A (سیم دوم)، ر D (سیم سوم) و سل G (سیم چهارم) انجام می‌شود.

ویولن TF مدل 142 یکی رایج‌ترین پیشنهادات اساتید به هنرجویان مبتدی است. این ساز گزینه ای مناسب و مقرون به صرفه برای نوآموزان می‌باشد.

ویژگی های ویولن TF مدل 142:

• ویولن TF مدل 142 سایز 4/4 است، که برای گروه سنی نوجوان و بزرگسالان می‌باشد.
• وزن ساز حدودا 480 گرم می‌باشد و دارای وزنی مناسب برای نواختن و ثابت نگه داشتن آن است.
• جنس صفحه رویی از چوب صنوبر (Poplar) می‌باشد. درخت صنوبر دارای چوبی یکنواخت راست تار و بدون گره است و دارای مقاومت نسبتا بالایی می‌باشد. این چوب در صنایع مختلف از جمله ساخت ساز استفاده فراوانی دارد.
• جنس دسته، صفحه زیرین و چوب دور بدنه، از چوب افرا (Maple) است. افرا چوبی سخت و مقاوم است که در صنایع مختلف هم به دلیل مناسب بودن آن در برش و تراش استفاده می‌شود.
• جنس صفحه انگشت گذاری، چانه گاه و گوشی‌های ساز، از چوب آبنوس می‌باشد. چوب آبنوس جزو چوب‌های مرغوب و گران قیمت به حساب می‌آید، که به دلیل استحکام بالا به عنوان چوب تقویتی در بدنه ساز استفاده می‌شود.