عود عراقی

غیر ممکن است که در مورد موسیقی شرقی صحبت شود اما اسمی از ساز عود به میان نیاید. ساز عود از ساز لوت مشتق شده است و همچنان شباهت‌هایی میانشان وجود دارد، برای مثال کاسه گلابی شکلشان تا حد زیادی مشابه است. ساز عود در کشورهای ایران، عراق، ترکیه، عربستان، سوریه و دیگر کشورهای خاورمیانه علاقمندان زیادی دارد. گستردگی نوازندگی این ساز در جوامع مختلف باعث شده تا این ساز الگوهای مختلفی داشته باشد. الگوهای بارز ساز عود شامل ترکی، عراقی و شامی است.

عود عراقی، الگوی محبوب ایرانیان

البته هر کدام از این الگوها زیر جموعه‌هایی نیز دارند برای مثال الگوی شامی احترافی زیر مجموعه الگوی شامی است. الگوی ساخت عود ابتدا بر روی ظاهر ساز و بعد از آن تاثیر بر صدا و نوای ساز دارد به همین دلیل با توجه به سبک نوازندگی خود باید الگوی مورد نظر خودتان را انتخاب کنید. مردم ایران معمولا به صدای الگوی عراقی علاقمند هستند زیرا مردم جنوب ایران همواره از این ساز استفاده کرده و می‌کنند به همین دلیل صدای آن برای ما آشناست.

عودهای عراقی صدای بم‌تر و پر حجم‌تری نسبت به عودهای شامی دارد. به همین دلیل برای حتی شاعران جنوب ایران بسیار دلپذیر است. کاسه بزرگ‌تر عودهای عراقی دلیل صدای بم آن است. همانطور که از اسم این ساز مشخص است در کشور عراق بسیار مورد استفاده است و همچنین در جنوب ایران. حفره صدای این الگو بیضی شکل است و بزرگ‌تر از الگوی شامی و ترکی است. این موضع باعث می‌شود تا حجم صدای خروجی ساز افزایش و کشش صدای آن کاهش یابد که بسیار مناسب برای همخوانی خواننده است.