اثر نزدیکی پدیده ای است که زمانی رخ می‌دهد که شما میکروفون را به منبع صوتی خود نزدیک می‌کنید، هرچه بیشتر نزدیک شوید، فرکانس‌های بیس شما بیشتر بوست می‌شوند. این امر می‌تواند مشکلاتی را ایجاد کند اما در عین حال راه‌هایی برای شکل دادن به صدا ایجاد می‌کند.
مزایا و معایب اثر نزدیکی
اثر نزدیکی همان پدیده ای است که به دی جی‌ها کمک می‌کند تا با نزدیک کردن دهان خود به میکروفون صدایی بیسی‌تر داشته باشند، و خیلی از خواننده‌ها اگر این پدیده وجود نداشت صدایی لاغر داشتند، اما اثر نزدیکی می‌تواند فرکانس‌های پایین ووکال را نیز به هم بریزید و صدایی نا مفهوم ایجاد کند به خصوص زمانی که این نوع ووکال و گیتار در کنار بیس کیک درامز در میکس قرار می‌گیرد.
بنابراین اثر نزدیکی هم یک دوست و هم دشمن می‌باشد، شما از این پدیده می‌توان برای پر حجم کردن ترک‌ها استفاده کنید اما باید به رعایت کردن بالانس و شفافیت در فرکانس‌های پایین توجه کنید.
همانطور که مشاهده کردید این پدیده در صداهایی که دارای محتوای فرکانس پایین بسیاری هستند بخصوص در محدوده زیر ۲۰۰ هرتز مشهود تر است. این خود فاکتور مهمی در هنگام ضبط صدای خوانندگان مرد است اما این موضوع برای خوانندگان زن کمتر مشهود است.
این اثر هنگامی که به ضبط گیتار می‌پردازید نیز مشهود است (سیم شش گیتار نزدیک فرکانس ۸۰ هرتز می‌باشد)، مخصوصا گیتارهای اکوستیک که زمانی که میکروفون را خیلی نزدیک قرار دهید صدایی غیر واضح نشان می‌دهند. اما برای سازهایی که مختص فرکانس‌های پایین هستند مانند کیک درام، گیتار بیس، یا چلو اثر نزدیکی برای تولید low-end پر به کمک می‌آید.
اثر نزدیکی به بیشتر شدن فرکانس‌های بیس زیر ۲۰۰ هرتز منجر می‌شود، این اثر در میکروفون های کاردیودی مشهود تر و تا ۲ برابر در میکروفون‌های شکل ۸ مشهود می‌باشد.
اثر نزدیکی و الگوی های قطبی
قدرت اثر نزدیکی وابسته به الگوی قطبی میکروفون شما است. در میکروفون‌های با الگوی قطبی شکل ۸ به قوی‌ترین شکل خود نشان داده می‌شود اما در میکروفون‌های با الگوی قطبی کاردیودی نیز همچنان مشهود است، میکروفون‌های با الگوی قطبی همه جهته یا آمنی دارای این پدیده نمی‌باشند.
اما چرا اثر نزدیکی به الگوی قطبی وابسته است؟ پاسخ به این پرسش در نوع ترانسدیوسر میکروفون بستگی دارد: ترانسدیوسرهای وابسته به فشار صوتی و ترانسدیوسرهای وابسته به گرایدان فشار صوتی، اثر نزدیکی تنها در نوع دوم ترانسدیوسرها رخ می‌دهد که وابسته به تفاضل فشار میان جلو و پشت دیافراگم است.
ترانسدیوسرهایی که کامل وابسته به فشار صوت هستند همه جهته و یا همان آمنی هستند، ترانسدیوسرهای گرادیان فشار دو جهته یا همان شکل ۸ هستند، میکروفون‌های کاردیودی که عمده مدل‌های میکروفون را تشکل می‌دهند، ترکیب ۵۰ ۵۰ از ترانسدیوسر فشاری و گرادیان فشار هستند.
تغییرات اثر نزدیکی با میکروفون های مولتی پترن
اما این اثر در میکروفون‌های مولتی پترن به چه صورت است؟ این نوع میکروفون که عمدتا در دسته میکروفون‌های کاندنسر دیافراگم بزرگ قرار می‌گیرد مانند Neumann U87 و یا Rode NT2-A.
این نوع میکروفون‌ها با ترکیب‌های مختلف الکتریکی از دو دیافراگم کپسول خود به الگوی‌های مختلفی دست پیدا می‌کنند. از انجایی که هرکدام از این دیافراگم‌ها الگوی کاردیودی دارند برخی این ادعا را دارند که میکروفون‌های مولتی پترن همواره دارای اثر نزدیکی قوی ای جدای از الگوی قطبی انتخاب شده می‌باشند، اما تحقیقاتی نشان داده است که میکروفون‌های مولتی پترن نیز مانند میکروفون‌های با الگوی قطبی ثابت دارای اثر نزدیکی مخصوص به همان الگوی قطبی می‌باشند. بنابراین قدرت اثر نزدیکی با الگوی انتخاب شده تغییر می‌کند.
صدابرداری خارج از محور
به منبع صوتی اطلاق می‌شود که مستقیماً در مقابل مبدل سیگنال صوتی به سیگنال دیجیتال، به ویژه میکروفون نیست. این نوع میکروفون گذاری و محل قرارگیری منبع صوتی منجر به دریافت هارمونی‌های خارج از محور می‌شود. ریورب یا تغییر در پاسخ فرکانسی سیگنال صوتی بازتولید شده با این تکنیک به نمایش در می‌آید. اغلب از این هارمونی‌ها به خوبی برای میکس کردن استفاده می‌شود.
به عنوان مثال، بسیاری از مهندسان صدا به طور عمدی میکروفن‌ها را روی آمپلی فایرهای گیتار تنظیم می‌کنند تا برای کنترل میزان فرکانس‌های بالا، دسترسی به آن‌ها کمی کمتر از حالت عادی شود. اگر میکروفون روی محور (مستقیماً در مقابل منبع صدا قرار گرفته باشد) به طور کلی “دقیق ترین” نتایج را ایجاد می‌کند.
ولی اگر همزمان میکروفونی خارج از محور قرار بدهید، می‌تواند دیگر اصوات مربوط به صدا و بازگشت آن را ضبط نماید، تا هنگام میکس رنج فرکانسی کامل‌تری را در اختیار داشته باشید.
مقاله پیشنهادی: کاهش نویز میکروفون هنگام صدابرداری
