صدابرداری از گیتار آکوستیک

صدابرداری از گیتار آکوستیک کار آسانی است، اما چگونه می توانید یک صدای فوق العاده ضبط نمایید؟ ما سعی کردیم و تکنیکها و نکات مشهورترین آهنگسازان و مهندسین صدا را آزمایش کردیم تا به شما نشان دهیم این کار چگونه صورت می گیرد.

گیتارهای آکوستیک با بیشتر سکبهای موسیقی مدرن قابل تلفیق است و اکثر هنرمندانی که کار خود را به صورت دمو آماده می کنند، حداقل یک گیتار آکوستیک در دموی خود دارند. در نتیجه این موضوع عجیبی نیست که مهندسین صدا طی نسلهای متمادی تلاش نموده اند که صدای بی نقصی را از آن ضبط نمایند. این برای کسانی که موسیقی را میخرند مزیت بزرگی است، ولی اگر شما یک موزیسین در استودیویی خانگی هستید که باید با آهنگسازیهای بزرگ رقابت کنید، این مسئله برای شما بسیار نا امید کننده خواهد بود.

برای مشاهده قیمت گیتار های آکوستیک از برند های مختلف کلیک کنید.

 

گیتار مناسب برای ضیط صدا

پیر مارچند در گفتگو با ما می گوید:”یک بار از دنیل لاتنویس درخواست مشاوره کردم تا مرا راهنمایی کند که چگونه یک صدای خوب گیتار آکوستیک ضبط نمایم؟ در پاسخ وی گفت: ابتدا یک گیتار آکوستیک خوش صدا پیدا کنید.” هر چیزی را که در استودیو صدابرداری می کنید، دقایقی را که برای انتخاب آن سپری کردید، آن را تنظیم می کنید و به دقت کوک می نمایید، احتمالا بیشترین میزان تفاوت را در کیفیت ضبط شما خواهد داشت

. برای تشخیص این موضوع، می توان دید که آهنگسازان معمولا کلکسیون شخصی خودشان از گیتارهایی که به خوبی نگهداری شده را دارند (حتی اگر آنها واقعا خودشان هم نوازندگی نمی کنند!) و مشغول دانستن اینکه هر کدام از این گیتارها در چه نقشی مناسب است می شوند.

باب بولاک می گوید:” در سبک کانتری، انتخاب گیتار به مهمی انتخاب میکروفون می باشد.”

مقایسه گیتار گیبسون و تیلور

برای مثال این موضوع مایک کلینک می افزاید:”یک گیبسون J200 به شما صدایی کامل و غنی را می دهد، که بسیار مناسب برای پد (Pad) گذاری روی موسیقی می باشد. گیتارهای Taylor صدایی تیزتر را به شما می دهند که مناسب برای اجرای قسمتهای سولو است. همچنین پیکی که شما انتخاب می کنید می تواند به میزان زیادی صدای ساز شخص نوازنده را تعیین نماید. در نتیجه من گیتار را به پیکهای نرم، متوسط و سنگین امتحان می کنم و تصمیم گیری می کنم. شما حتی می توانید دو پیک را به دو طرف یک سکه بچسبانید و دو پلاک (Pluck) بر روی سیم داشته باشید.”

راههای بسیار زیاد دیگری برای گیتاریستها وجود دارد که صدای خود را تنظیم نمایند، اما اگر شما می توانید به سختی تشخیص دهید که یک گیتار صدای بهتری نسبت به دیگری دارد، بسیار مهم خواهد بود که چگونه به این موضوع نگاه کنید که به نتایج ملزوم دست بیابید. مشورت اصلی که در مورد این موضوع داد این است که اجازه دهید تا نوازنده زمان و فضای کار خود را با شما برای تشخیص صوت مناسب بدهید قبل از اینکه بخواهید کار میکروفون گذاری را انجام دهید.

جو زوک می گوید:”صدابرداری از سازهای آکوستیک یک ورزش تیمی است. به نسبت ۹ از هر ۱۰ صدای خوب گیتار آکوستیکی که شما می شنوید  زمانی اتفاق می افتد که شما تنظیمات بسیار جزیی انجام می دهید. مانند جا به جا شدن در چند سانتی متر و یا عوض کردن پیک. همه چیز در دستان نوازنده است.”

درک انتشار صوتی گیتار در صدابرداری از گیتار آکوستیک

یکی از چالشهای اصلی هنگام ضبط گیتار آکوستیک، ثبت توازن خوبی از نویزهای متفاوتی است که ایجاد می کند. در حالیکه کارهای بسیاری هست که می توان انجام داد تا صدای خود ساز را تنظیم نمود، چیزهای زیادی نیز وجود دارد که می توان از طریق میکروفون گذاری دقیق به آن دست یافت. در نتیجه بسیار مهم است که ویژگیهای مهمی را در مدیریت انتشار صوت خاص این ساز بدانید.

برای بررسی قیمت میکروفون های استودیویی و خرید آنلاین به این بخش سازکالا مراجعه کنید.

این بسیار واضح برای همه می باشد که بدنه گیتار تولید طنین می کند اما به طرز تعیین کننده ای این کار را در دو راه اصلی انجام می دهد: نه تنها پنلهای چوبی خودشان می لرزند، بلکه هوایی که در آن وجود دارد نیز این اتفاق برایش می افتد. در حالیکه رزونانسهای پنل کاراکتر صوتی ساز را در راههای بسیار پیچیده ای تحت تاثیر قرار می دهد، عملکرد رزونانس هوا به مقداری ساده تر می باشد و در واقع فقط عملکرد و کشش صوتی فرکانسهای پایین گیتار را بهبود می بخشد.

رزونانس هوای گیتار

رزونانس هوا معمولا زمان ساخت گیتار کوک می شود که در حدود محدوده ۱۰۰ هرتز قرار بگیرد و تاثیرات آن در صورتی که محور میکروفون را نزدیک سوراخ گیتار ببرید بزرگنمایی می شود و کیفیت صوتی غیر جذاب و پر سروصدایی ایجاد می کند که پیکهای فرکانسی کنترل نشده در فرکانسهای پایین دارد. اگر میکروفون را به صورت عمودی مقداری از حفره گیتار دور کنیم و فرتبورد را به سمت بالا بگیریم، رزونانس هوا و رزونانس پنل به سیگنال کمتر رنگ می دهند و صدایی شفافتر و مستقیمتر از خود سیمهای گیتار، بهتر خود را نشان می دهد.

یکی دیگر از نکاتی که می تواند به شما کمک کند که صدای درستی را بدست آورید این است که رزونانسهای بدنه و هوا ایجاد شده بخش مهمتری را از صدا نسبت به سیمها یا نویزها مکانیکی که توسط پیک و فرت گرفتن به وجود می آید، تشکیل می دهند. اگر پیک اتک یا صدای جنس فرت بسیار واضح است، عقب کشیدن میکروفون خود به دورتر از گیتار می تواند به کاهش آن کمک کند، البته این به بهای از دست رفتن برخی هارمونی هایی است که در صدابرداری از نزدیک می توان ضبط نمود. همین اصوات می توانند در فرکانسهای بالای غنی تر به ما کمک کنند و به سادگی بیشتری نسبت به فرکانسهای پایین و رزونانسهای هوا ممکن است پوشیده شود، پس می تواند دلیلی باشد که همه مدلهای میکروفون گذاری که با سیمها “دیداری” ندارند صدایی نرمتر و گرم را حاصل خواهند کرد.

فاصله میکروفون از گیتار اکوسنیک

این موضوع بسیار واضح است که گیتار یک منبع نقطه ای نیست. در کلامی دیگر می توان گفت که دارای ابعاد فیزیکی چشمگیری است، مخصوصا اگر شما میکروفون گذاری از نزدیک را انجام می دهید. به دلیل این که بخشهای مختلف هر ساز فرکانسهای متفاوتی را در مسیرهای مختلفی ایجاد می کنند این موضوع بسیار آسان خواهد بود که به یک صدای ضبط شده نامتوازن رسید اگر شما هر بخش را به صورت میکروفون گذاری از نزدیک صدابرداری نمایید. با این وجود اگر شما میکروفونتان را مقداری عقب ببرید و تلاش کنید که  صدای طبیعی تری از ساز ضبط نمایید، شما ممکن است مقدار زیادی از لرزشهای صوتی فضا را را ضبط نمایید و ممکن است برخی از صداهای غیر طبیعی را حذف نمایید.

نحوه میکروفون گذاری در صدابرداری از گیتار آکوستیک

با در نظر گرفتن این که شما فقط یک میکروفون برای ضبط گیتار خود دارید، تنها یک نوع میکروفون گذاری است که می توان گفت بیشتر بین مهندسین صدای شاغل آن را رایج می دانند و پیشنهاد می نمایند. این نوع میکروفون گذاری به مدل میکروفون گذاری “Vanilla” مشهور است. در این مدل، میکروفون را در نزدیکی قسمت اتصال دهنده نک و بدنه قرار می دهیم، جایی که شما می توانید توازن مناسبی را بین رزونانسهای بدنه و پنل به دست بیاورید در حالیکه به صورت مداوم مقداری از صدای نواخته شده خود سیمها را می توانید داشته باشید که ایده آل برای نمایان کردن نقش گیتار آکوستیک در یک میکس شلوغ می باشد. برخی تغییرات در محل قرار گیری اصلی و زاویه میکروفون مهم می باشد. اما شما می توانید نتایج را بسیار سریع به دست آورید.

با این وجود، کسانی هستند که احساس می کنند این نوع میکروفون گذاری تمرکز بر صدای سیمها را بسیار از دست می دهد و این کار را در بهای به دست آوردن کاراکتر صوتی ساز از رزونانس بدنه انجام می دهد. پس یک بحث در این مورد وجود دارد که گیتار آکوستیک باید از روبه رو ضبط شود و این بحث با توجه به نوع طراحی انتشار صوتی ساز مطرح می شود.

چگونه سیم گیتار آکوستیک خود را عوض کنیم ؟ با نحوه تعویض سیم در این مقاله آشنا شوید.

در نتیجه این بحث به نوع دومی از میکروفون گذاری مرسوم می رسد که توسط مهندسین صدایی همچون استیو آلبینی، ال اشمیت و جیم اسکات مورد استفاده قرار می گیرد. در این مدل میکروفون را به صورت افقی و خطی روبه روی حفره گیتار و در مقابل بدنه گیتار قرار می دهند و صداهای ناخواسته رزونانس هوا را با جابه جایی عمودی خارج از محور حفره گیتار ممکن می سازند.

موقعیت و محل منبع صوتی

با وجود اینکه این موضوع بسیار کارامد است که دلیل پشت میکروفون گذاری ها را متوجه بشویم، باید کیفیتهای رزونانسهای سازهای متفاوت را متوجه شد. گیتارهای آکوستیک، به ویژه می توانند بیشتر سود ببرند از مراحلی که برای میکروفون گذاری صدابرداری از آنها در استودیو انجام می شود. مایک کلینک کارهای پیش زمینه ای را مهمتر از میکروفون گذاری می داند:”به دلیل اینکه هر گیتاری صدای متفاوتی دارد و هرکسی آن را به نحوه متفاوتی می نوازد، من همیشه در ذهن خود به دنبال این هستم که بهترین محل منبع صوتی کجاست. قبل ازینکه حتی میکروفون را در روبه روی گیتار آکوستیک قرار دهم، گوشهایم را برای شنید شعاع صوتی آن آماده می کنم تا بفهمم که صدای درست از کجای آن می آید.”

 

پیر مارچند ترجیح می دهد تا با توجه به این که چه میکروفونی برای ضبط دارد کار خود را انجام دهد، به جای اینکه فقط به گوشهای خود اعتماد کند، پس وی پیشنهاد می کند که ” سه دقیقه با هدفونهای با صدای بلند، میکروفون خود را در اطراف ساز بچرخانید تا محل مناسب را پیدا کنید و در آنجا رهایش کنید”.

این موضوع بسیار خوب است که به شما بگویند “برو و تجربه کن”. اما بسیار کارامد است که تعدادی ایده از اینکه چه چیزی را ممکن است بشنوید داشته باشید زمانیکه مدلهای دیگری را به غیر از مدلهای میکروفون گذاری مذکور امتحان می کنید. برخی از مهندسین صدا پیشنهاد می کنند که میکروفون را به صورت افقی از حفره صوتی در قسمت بریج دور کنید که در نتیجه تعداد مختلفی از حالات رنگدهی رزونانس پنل جلویی گیتار را ارائه می دهد.

میکروفون گذاری در سمت راست

با این وجود شما در این مدل باید بر روی سایه انداختن روی فرکانسهای بالا کار کنید و همچنین از نویز گسترده پیک نیز آگاه باشیید. میکروفون گذاریهای مختلف با توجه به گوش نوازنده نیز معمولا پیشنهاد می شود، که پاسخ خوبی به نگرانی نوازنده است که می گوید “این چیزی نیست که من می شنوم”. باز هم شما نیاز دارید که در مورد تاثیرات فرکانسهای بالا مراقب باشید.

فروش انواع تجهیزات جانبی گیتار در این بخش وب سایت.

دیگر محل میکروفون که می تواند صدای خوبی را به شما بدهد می تواند در سمت راست نوازنده، مرکز بریج ساز، درست جایی که نویز فرت بیشتر مورد توجه است (برای مثال زمانی که نوازنده به نرمی Finger-Picking می کند) و به شکلی که میکروفون در دورتر از منبع قرار گرفته تا صدای ناخواسته حذف شود. باز هم میکروفون گذاری های بالا و پایین میکروفون می تواند صدای بهتری را ایجاد کن و ممکن است به همین دلایل ممکن است قرار دادن آن جلوتر از ساز همین نتایج را داشته باشد.

فاصله میکروفون، الگوهای قطبی و نقش اتاق

برای به دست آوردن یک توازن ایده آل روی صدای شما، مهمترین چیز فاصله میکروفون شماست. با این وجود عدم تفاهم بسیاری بین مهندسین مختلف برای انجام این کار وجود دارد. برخی می گویند باید چند اینچ و برخی می گویند باید چند فوت فاصله بین میکروفون و ساز باشد.

چرا اختلاف وجود دارد؟ به دلیل اینکه انتخاب میکروفون و الگوی قطبی آن نقش اسسی را بازی می کنند. میکروفونهای دارای جهت می توانند به شکل غیر طبیعی محلهای مخصوصی را نمایان کنند زمانی که از نزدیک مورد استفاده قرار می گیرند.

کیث اولسن می گوید:”گیتار آکوستیک صدای افتضاحی با یک میکروفون کاردیوید نزدیک به آن حاصل خواهد کرد.” وی میکروفونهای اومنی دایرکشنال را برای این کار پیشنهاد می کند که دلایلی خوبی نیز برای نظر او وجود دارد. نه تنها نداشتن تاثیر اثر نزدیکی این مدل میکروفون مقداری آزادی در قرار دادن آن ایجاد می کند، همچنین الگوی قطبی گسترده تر آن مناسب برای ایجاد تصویر صوتی کاملتری از گیتار می باشد.

با وجود اینکه یک اومنی می تواند صدای بیشتری از اتاق را به نسبت کاردیوید در همان مدل میکروفون گذاری ضبط نماید، این حقیقت که می توانید اومنی را نزدیکتر به ساز قرار دهید به این معنی است که اختلاف این دو بسیار کمتر از چیزی است که نخواهید آن را امتحان کنید. به اضافه، شما می توانید به سادگی اوضاع را با نصب کردن چند جاذب آکوستیک کوچک در پشت میکروفون بهتر کنید.

اهمیت نوع اتاق در صدابرداری از گیتار آکوستیک

نوع اتاقی که در آن صدابرداری از گیتار آکوستیک خود را انجام می دهید بسیار کلیدی است. اگر شما در یک محیطی که از نظر آکوستیک بسیار خفه و بسته باشد ضبط می کنید، می توانید میکروفون را عقبتر بکشید نسب به ساز تا تا صدایی با وضوح بالاتر راز به دست آورید- بدون نگرانی بابت نوع یا سطح امبیانس اتاق- و اگر در میکس خود احساس می کنید که فضای کمی دارید می توانید از افکتهای ریورب و دیگر افکتها استفاده نمایید.

فروش آنلاین انواع افکت گیتار با قمیت مناسب  در این قسمت سایت.

این تاکتیک تا حدی ملموس است اگر شما در فکر استفاده از میکروفونهای جهت دار هستید. این موضوع در ضبط صدای خواننده ای که نوازندگی نیز می کند بسیار مورد استفاده می باشد و موجب می شود که سیگنالهای ساز و وکال خوانند ترکیب نشوند. با این وجود این تکنیک کمتر از آن چیزی که شما تصورش را دارید مورد استفاده قرار می گیرد.

 

علت تریکب نشدن صدای ساز و وکال

دلیل این موضوع این است که صدابرداری در dead room بسیار زمانبر خواهد بود تا به یک صدای متوازن دست یابید. مخصوصا زمانی که با یک گیتار با صدای معمولی مواجه هستید یا اینکه گیتاریست هنگام اجرا زیاد جا به جا می شود.

اصل این مشکل این موضوع می باشد که میکروفون در dead room یک جهت از فرکانسهای پیچیده یک ساز را ضبط می نماید. در مکانهایی که بازتاب صوتی بیشتری دارند شما می توانید ویژگیهای متفاوتی از طنین گیتار را که از جهات متفاوت گیتار خارج می شود را به دست آورید و در ادامه بازتاب آن از نزدیکترین سطح به میکروفون باعث می شود که صدای طبیعی تری را میکروفون شما ضبط نماید. به اضافه آن این صدای ترکیب شده دارای ثبات بیشتری است زمانیکه میکروفون را در جاهای مختلف قرار می دهید، و محل قرار گیری میکروفون را به موضوع کمتر کلیدی تبدیل می کند. به هر دلیلی، در انتها نتیجه ما این می باشد که آهنگسازان برتر ترجیح می دهند که صدایی دارای بازتاب داشته باشند که از گیتار آکوستیک آن ضبط شده است.

کار با بودجه محدود

اولین چیز که می توان در مورد اتاقها گفت این است که شما در کل باید از اتاقهای کوچک برای ضبط گیتار آکوستیک دوری کنید. مشکل با اتاقهای کوچک این است که مشکلات رزونانسی در فرکانسهایی که در قسمت میانی پایین صدای گیتار قرار دارد به وجود می آید، در نتیجه در تفاوتهای بزرگی در بازده فرکانسی برداشت شده از میکروفون بوجود می آید؛ حتی اگر کوچکترین حرکتی در قرارگیری میکروفون یا ساز صورت بگیرد. این موضوع به این معنا نیست که نمی توانید با مشکلات یک اتاق دارای رزونانس کنار نیایید، اما شرایط شما بسیار آسانتر خواهد بود اگر این مشکلات را نداشته باشید.

به طور مساوی، اگر شما در یک اتاقی بخواهید صدابرداری کنید که بزرگ است و بازتاب صوتی بسیاری دارد که صداهای ناخواسته بسیار از آن می شنوید. اگر اتاق شما دارای امبیانس مناسب است می توانید از پتانسیل آن بهره ببرید ولی در غیر این صورت ضبط صدای بیش از اندازه امبیانس به صدای شما حس نا خوشایندی خواهد داد.

تا زمانی که شما با حالات اتاق و کشش ریورب درگیر نباشید، باید بتوانید نتایجی با صدای خوب با قرار دادن میکروفون و اجرا کننده کنار یک یا دو سطح سخت حاصل کنید. بیش از این موارد، قرار دادن میکروفون در نزدیکی به شما اجازه می دهد که روی صدای سیمهای ساز تاکید بیشتری داشته باشید اگر می خواهید صدای واضح تری را تجربه کنید. شما می توانید از دیوارهای اتاق به عنوان بازتابنده استفاده نمایید یا فرش را بردارید تا بازتابهایی از پایین نوازنده داشته باشید. در استودیوهای دانشگاهها و مدارس، وایت بوردهای متوانند رفلکتورهای مناسبی باشند.

همه چیز به مقدار بیشتر: تکنیکهای میکروفون گذاری چندتایی

آکوستیک محل ضبط شما به هرگونه که می باشد، راه واضح دیگری که برای دریافت صدای بیشتر واقعی با وجود میکروفون گذاری از نزدیک به دست آورید، قرار دادن دو میکروفون، که هر کدام یک بخش از گیتار را ضبط می نماید، می باشد. این شیوه همچنین امکانات شما را در میکس افزایش می دهد که می توانید از ترکیب آنها برای نتایج بهتر بهره ببرید.

با این ایده در ذهن، برخی از صدابردارن تلاش می کنند که یک میکروفون را بر روی سوراخ بدنه گیتار و دیگری را بر روی فرت بورد قرار دهند. ولی در این مدل رزونانس هوا از بین می رود، نویز پیک ایجاد می شود و صدای فرت ها بسیار زیاد شده است. شما امکان این که نتایج بهتری را بگیرید را زمانی پیدا می کنید که یکی از میکروفونها را در محلی که بهترین صدا را دریافت می کنید قرار دهید (از طریق دو روشی که قبلا برای میکروفون گذاری تکی ذکر شده) قبل از این که میکروفون دیگر را وارد صدابرداری کنید. ایده پشت این تکتیک این است که شما آزادی بیشتری در قرار دادن میکروفون دوم خواهید داشت اگر میکروفون اول خود را به صورت درستی قرار داده باشید.

کاهش نویز مکانیکی

برای مثال اگر شما تصمیم گرفته اید که شروع به میکروفون گذاری “Vanilla” کنید و به گرمای صوتی بیشتری برای توازن در صدای سیمها دارید، ممکن است بتوانید از میکروفون گذاریهایی استفاده کنید که بدون نیاز به نگرانی از صدابرداری کمتر از فرکانسهای بالا، با سیمها “دیدار” ندارند و در سایه آکوستیک نوازنده قرار نگیرد. در حالت دیگر، قرار دادن میکروفون اول روبه روی حفره صوتی برای کامل شدن فقط به صدای سیمها نیاز دارد، پس اگر فیلتر high-pass را روی میکروفون دوم قرار دهیم نتیجه بهتری را خواهیم داشت. شما می توانید محلی را انتخاب کنید که نویز مکانیکی را به حداقل می رساند.

 

 

روابط فاز و Comb‑filtering در صدابرداری از گیتار آکوستیک

اگر تکنیکهای میکرفون گذاری دوتایی مانند موارد مذکور به شما صدایی کمابیش برخلاف آن چیزی که می خواهید می دهد ممکن است بستگی به روابط فاز بین سیگنالهای میکروفون نیز داشته باشد. چینش دو میکروفونه روی یک ساز صدا را در زمانهایی متفاوت برداشت می کند، با توجه به مسیرهای متفاوتی که طی می کند تا به دو میکروفون برسد. به دلیل وجود این “اختلافات در فاز” سیگنالهای میکروفون لزوما با یکدیگر آنطور که مد نظر شما می باشد نتیجه مناسبی نمی دهند. این موضوع با توجه به تاثیر حذف فرکانس (که comb-filtering گفته می شود) رخ می دهد.

اگر شما متوجه شدید که دو میکروفون شما صدای بهتری در حالت ایزوله دارند تا این که با یکدیگر ترکیب شوند، شما شاید مشکلی با comb-filtering دارید. در این مورد، چند راه حل فوری در دست شما وجود دارد. اولین مورد این می باشد که تلاش کنید تا قطبیت سیگنال یکی از میکروفونها را معکوس نمایید، مخصوصا اگر دو میکروفون در دو جهت مخالف ساز قرار گرفته اند. می توان گفت که تغییرات کوچک در محل قرار گیری میکروفون می تواند تفاوت زیادی در باطن هر گونه comb filtering بدون تغییر کلی صدای گیتار ایجاد کند.

محل قرار گیری نوزانده

اگر شما به صدای ترکیب شده گیتار گوش دهید زمانی که این کار را انجام می دهید، سریعتر خواهید دریافت که چه محلی مناسبتر برای دریافت طنین بهتر می باشد. باز هم ممکن است مقداری زمانگیر باشد که بهترین صدای ترکیب شده را به دست آورید، و زمانی که شما به آن دست یافتید، مطمئن شوید که گیره های پایه را مستحکم کردید تا از خارج شدن آنها از موقعیتشان در طول صدابرداری جلوگیری نمایید. همچنین بسیار خوب خواهد بود اگر پایه هایی را تهیه کنید که امکان افتادن میکروفن از آنها پایین باشد.

همچنین بسیار مهم است که نوازنده هنگام اجرا و بین ضبط و قطعه ها محل قرار گیری خود را حفظ نماید. در غیر این صورت ممکن است که صدای ضبط دچار مشکل فاز شود چرا که فاصله های نوازنده و میکروفونها متفاوت می شود. مقدار چسب رنگی روی زمین می تواند به کمک شما بیاید. می توانید با آنها مرزهایی تعیین کنید که نوازنده در آن محل قرار بگیرد. در صورتیکه نوازنده شما خیلی حرکت کند کار زیادی در این مورد نمی توان کرد. این دلیل دیگری است که از میکروفون دوم در نقش جانبی تری استفاده کنید چرا که comb filtering در بدترین حالت خود خواهد بود اگر از هر دو میکروفون در یک سطح استفاده نمایید.

تکنیک ضیط وانیلا در صدابرداری از گیتار آکوستیک

داشتن قابلیت ضبط صدای کاملتر از میکرفون گذاریهای فاصله نزدیک بسیار کارامد می باشد. ولی بسیاری از متخصصین ترجیح می دهند که از یک جفت میکروفون جهت دار در حالت ضربدری استفاده نمایند که شبیه به حالت “Vanilla” است. این تکنیک توسط بسیاری از موزیسینهای کانتری در نشویل آمریکا مورد استفاده قرار گرفته است.

چاک آینلی می گوید:”من دوست دارم گیتار آکوستیک را در الگوی XY صدابرداری نمایم. یک کپسول به سمت فرت بورد و دیگری به سمت حفره، قرار می دهم. کپسول روی فرت بورد را روی فرت ۱۲ جایی که نک و بدنه ترکیب می شوند می گذارم.”

یکی دیگر از مهندسین صدا در نشویل یعنی باب بولاک می گوید:”این الگو به من اجازه می دهد تا سیمهای بالا و پایین را با جزییات بالاتری ضبط نمایم و در نتیجه نیاز به استفاده از اکولایز کمتری خواهد داشت. همچنین این الگو به ترکیب خوبی از رزونانس گیتار و اتاق می دهد.

فاصله میکروفون گذاری دقیق و زاویه مناسب، تفاوتی را در صدای هرکدام از میکروفونها ایجاد می کند، ولی اگر شما آنها را به فاصله یک فوت قرار دهید، متوجه می شود که صدایی از آنها دریافت نمی کنید. توازن دو سیگنال همانند تنظیم اکولایزر می باشد. بر اساس تجربه به دست آمده ثابت شده که ضبط صدای گیتار آکوستیک با الگوی XY بهتر از روش میکروفون گذاری تکی خواهد بود.

میکس کردن یک گیتار آکوستیک ضبط شده

اگر شما یک میکس شلوغ دارید، ممکن است بخواهید کمی از فرکانسهای پایین بکاهید و محدود ۱۵ کیلوهرتز را تا حدودی بهبود ببخشید تا بتوانید درخشندگی صوتی آن را در این شرایط حفظ نمایید و این کار نیاز به زحمت زیادی ندارد. به طور مشابه، مقداری ساستین می تواند به مقدار چند دسی بل افزوده شود و این کار از طریق کمپرس میزان پایین ورودی صورت میگرد و یا با استفاده از کمپرس موازی اگر صدای پردازشهای ورودی خیلی منقبض می باشند. اگر شما از ریوربهای مشهور درحالت send-return استفاده می نمایید، پس آنها را روی صدای گیتار آکوستیک آورید تا روی میکس شما بشنید، مخصوصا آنهایی که صداهای غمناکتری را دارند، چرا که این گونه ریوربها کمتر به نویز فرت و پیک شما تاکید می کنند.

فاز بین میکرفون ها

اگر شما میکروفون گذاری چندتایی بر روی گیتار خود انجام داده اید، پس مشخص است که ارزش دارد تا توازن روابط فاز بین میکروفونها را بررسی نمایید که آماده تنظیم نهایی باشند. بدون فشار آوردن به نوازنده می توانید وقتی را صرف کنید و بازسازی ویژگیهای صوتی را انجام دهید. این کار را می توانید با جابه جایی جزیی زمانهای ترکهای ضبط شده در مقابل دیگر و یا با استفاده از پلاگین چرخش فاز مانند Little LABS IBP یا Voxengo PHA979 انجام دهید.(نرم افزارهای مجانی چون Betabugs’ Phasebug و Tritone Digital’s Phasetone نیز وجود دارند.

مسئله قرار دادن گیتارهای آکوستیک در فضای آکوستیک می تواند موشکافی دقیقتری را موجب شود چرا که چند حالت محدود بیشتر وجود ندارد. برای قسمتهای ریتم، بسیار معمول است که پهنای استریو از طریق پهنای متقارن دو ترکه ایجاد می شود و این موضوعی است که بسیار از صدابرداران هنگام ضبط فراموش می نمایند.

فقط زمانی به این موضوع می رسند که صدای گیتار مطلوبی را نتوانند دریافت کنند. مهمترین چیز برای به خاطر سپردن این موضوع می باشد در ترک گذاری دوتایی توجه مناسبی به زمانسنجی داشته باشید. حتی اگر به این معنی است که کلیپهای صوتی را کمی به چپ و راست حرکت دهید. در غیر این صورت، ریتم ترک شما مشکل پیدا خواهد کرد و شما صدای استریو آزار دهنده ای را دریافت خواهید کرد. همچنین آگاه باشید که هر ترکی که به صورت دستی پن شده است می تواند از لحاظ زمانی با میکس مطابق شود زمانی که آنها را به صورت مونو گوش می دهید، پس حتما حالت مونو را بررسی نمایید.

سه بعدی کردن در صدابرداری از گیتار آکوستیک

صدابرداری با دو میکروفون به شما این امکان را می دهد تا صدای گیتار را در تصویر استریو خود پخش کنید و این کار از طریق پن کردن آن به چپ و راست ممکن می شود. با وجود اینکه می توانستید فکر کنید که ممکن است صدای غیر طبیعی ایجاد کند، در واقع صدای بسیار طبیعی و سه بعدی را از گیتار در اختیار شما قرار می دهد.

باب بولاک در این مورد می گوید:” به هما شیوه که برای پیانو انجام  می دهم، با فرکانسهای پایین در سمت چپ و فرکانسهای بالا در سمت راست ، صدایی طبیعی و غنی تر خلق می شود.”

تصمیم کلیدی این است که تا چه حد پن را افزایش دهید، به این دلیل که طنین “گیتار ۵۰ فوتی”  با تنظیمات چپ و راستی ساخته شده است که شما به سختی در جای دیگری پیدا می کنید.

آل اشمیت می گوید:” سعی نمی کنم یک تصویر استریو وسیع و واقعی در [گیتار آکوستیک] بدست آورم، می توانید آن را کمی در چپ کمی در راست و کمی در وسط قرار دهید تا به آن کمی استریو اضافه کنید.”

 

بهبورد پهنای استریو

حس بهبود محدود پهنای استریو می تواند به ضبطهای مونو که از افکتهای مودولاسیون استفاده می کنند اضافه می شود. چیزی که جیسون گلداستاین و رناد لتانگ هر دو در موردش صحبت کرده اند. ریبوربهای کوتاه امبینس گزینه دیگری می باشند. البته ممکن است که میزان زیاد ریوربهای کوتاه پتانسیل comb-filtering در مقابل سیگنال dry داشته باشد و صدای آن را تغییر دهد. شما انتخاب می کنید که این تغییرات صوتی موجب بهتر یا بدتر شدن نتایج نهایی می شود.

همانطور که گفته شده میکس گیتار آکوستیکی که خوب ضبط شده معمولا کار پیچیده ای نمی باشد. اما گیتار آکوستیکی که بد ضبط شده می تواند یک کابوس باشد و این زمانیست که نیاز دارید که با میکس آن را نجات دهید.

Celemony’s Melodyne DNA

کوک خارج شده می تواند یکی از غیر قابل حل ترین مشکلات باشد. چرا که یک ساز خارج از کوک هیچگاه به صورت درست در میکس با دیگر اجزای آهنگ نمی شیند و مهم نخواهد بود که شما از چه افکتی استفاده نمایید. Celemony’s Melodyne DNA ممکن است محصول چشمگیری باشد اما ترکینگ مجدد قسمت خارج از کوک بهترین کاری است که می توان انجام داد. یک صدابرداری با امبیانس اتاق بد معمولا به همان اندازه آزار دهنده است، چرا که کار زیادی نیست که بتوانید در مورد آن انجام دهید.

در بسیاری از میکسها شما نیازی به قسمت پایین فرکانسی گیتار نخواهید داشت و می توانید صداهای ناخواسته را در این بازه به کلی حذف نمایید (این کار را قبل از کمپرس کردن انجام دهید). با این وجود جایی که صدای ناخواسته ساز بیشتر در میکس مشخص می شود، اکولایز کردن بخشهای مشخص و نقطه ای فرکانسی و کاهش میزان آنها می توان مشکل شما را حل کند. نکته منفی که در این شیوه وجود دارد این است که صداهای در محدوده ۱۰۰ هرتز می تواند رابطه فاز را بین فرکانسهای متفاوت ساز به هم بریزد پس اگر امکانش وجود دارد اکولایز هر باند را اتوماسیون کرده تا زمانی که به آن نیاز دارید برش داده شود.

کاهش نویز در صدابرداری از گیتار آکوستیک

کاهش نویز پیک یکی از مشکلات معمول است که راههای زیادی برای کاهش آنها و نوسانات سریع فرکانسهای بالا در نظر گرفته شده است.

تام لرد آلژ از کمپرس ساده استفاده می کند:”اگر من یک گیتار آکوستیک را بشنوم که صدایی تیز دارد، یک کمپرسور بر روی آن قرار می دهد و زمان Attack آن را بالا می برم تا از تیزی صدای پیک بکاهم.”

در موارد پیچیده، اما می تواند سخت باشد که این نویزها را بدون از بین بردن هارمونی موزیکال کاهش داد. در نتیجه باید از پلاگینهای de-esser، کمپرس چند بانده یا اکولایز داینامیک استفاده نمود که فرکانسهای بالای بیشتری را هدف قرار می دهند و با دقت بالایی این پردازش را انجام می دهند. تکنیک دیگری که اخیرا بیشتر مورد استفاده قرار میگیرد پلاگین شکلدهی ترنزینت می باشد.

 

 

صدای حرکات فرت در صدابرداری از گیتار آکوستیک

صدای حرکات فرت احتمالا سخت ترین مشکلی است که در صدابرداری گیتار آکوستیک با آن باید کنار آمد. به دلیل اینکه می توانند تا مدتی بمانند و رنج فرکانسهای دیگر را مورد تاثیر قرار دهد. در نتیجه این فرکانسها بازده مناسبی را که می خواهید با استراتژیهای حذف نویز پیک نخواهد داشت. معمولا با تغییر سطح صدا و اکولایز کردن و اتوماسیون کردن آن بر اساس مورد به مورد می توان این مشکل را حل کرد. اما اگر نرم افزار مخصوصی برای این کار مانند Cedar Retouch  دارید، راه حل آسوده تری را برای این مشکل خواهید داشت.

استفاده از سیگنال دی آی DI

تا به این جا به صورت مفصل در مورد چگونگی استفاده از میکروفونها در صدابرداری گیتارهای آکوستیک صحبت کرده ایم، اما حتما شما آپشنهایی را برای ثبت سیگنال DI دارید و برای بهبود سیگنال از دستگاههایی چون Fishman Aura می توانید بهره ببرید. این موضوع بسیار گسترده می باشد و بسیار ارزشمند است که مقاله ای در مورد خود آن نوشته شود ولی خوب است که نگاهی سریع در اینجا به آن داشته باشیم.

مانند همه چیزهای دیگر، در این مورد هم نظرات متفاوتی وجود دارد: بخری آهنگسازان دوست دارند از سیگنال DI استفاده کنند و برخی خیر.

کن نلسون می گوید:”من از صدای گیتارهای آکوستیک که DI شده اند خوشم نمی آید.”

اگر شما هیچگاه صدای آن را نشنیده اید، کار سختی نیست که با وی همدردی کنید. چرا که به نظر می آید صدایی ضغیف و مرده را در مقایسه با سیگنال میکروفون غنی و کامل دارد. با این وجود، فقط به خاطر اینکه DI ها به تنهایی چشمگیر نیستند، بهاین معنا نیست که نباید از ترکیب سیگنالهای میکروفون و DI استفاده کنیم تا تمرکز و وضوح بیشتری داشته باشیم. باب بولاک، فرانک فیلیپتی و استفان استریت همگی میکس در یک DI را تجربه کرده اند.

اگر شما ترکیب میکروفون DI  را انتخاب می کنید، مهمترین چیز که باید به خاطر داشته باشید این است که زمانی که این کار را انجام می دهید سیگنال DI سریعتر از سیگنال میکروفون به رکوردر می رسد. که ممکن است موجب comb filtering  شود مانند زمانی که میکروفونهای ترکیبی را در فاصله های مختلف قرار می دهید.